splitspreuk

Een taaluiting die een splitsing aanduidt in de gedachtenbeweging van diegene die ze uit en er een teweegbrengt bij de toehoorder.

Splitsspreuken zijn allicht één van de redenen waarom het dichotomische denken zo'n grote verspreiding en impact heeft. Een goeie splitspreuk geeft de toohoorder/lezer immers het gevoel dat de ruimte voor hem opengaat, dat daar waar zij eerst enkel het obstakel van de spreekstof ontwaarde, er zich nu een opening bevindt naar uitwegen.

Maar er is meer aan de hand. De uitwegen, de ruimte die een splitspreuk creeert, is een geconsigneerde ruimte, net door haar tweeledigheid. De toehoorder krijgt de ruimte op voorwaarde dat ze reeds betekend is, als keuze betekent, met alle uitsluitingen vandien.

Een koan doet dat niet, die laat het spreken zelf uiteenspatten op het (humane-talige) obstakel en herwint de werkelijkheid in haar originele multicipliciteit in de teweeggebrachte vorkselstaat, die laat het korrelige stelsel van rationaliteiten uiteenspatten om de beweging zélf terug voelbaar te laten gebeuren.

Het is één van de interne paradoxen van het werk van Deleuze dat de gevoeligheid voor de dichotomische uitspraak zo groot is [quotation needed]. Je zou zelfs kunnen beweren dat de spanning van enerzijds de dichotomische neigingen in Deleuze's schriftuur zelf met anderzijds zijn theoretisering van het 'en...en..''-denken in plaats van het categorische 'of...of', een vruchtbeginsel is in de vroege werken, waarvan heel het Capitalisme en Schizofrenie werk een tomeloze uitwas lijkt, en de latere werken een sedimentatieproces, een verzakking terug in de plooien van de filosofische traditie. Zulks zonder de gebruikelijke negatieve connotering van zo'n levensbeschrijving, uiteraard.

Onderzoek moet nog uitwijzen in hoeverre er sprake kan zijn van een geslachtelijke typering van deze bewegingscomplexen (Lacan, Irigaray) , en hoe splitsels en vorksels zich kunnen verhouden tot de poromechanica van Negarestani.

splitsel

De beweging die binnen een als eenduidige (unidirectionele) beweging ervaren gebeursel een merkbare differentiatie doet ontstaan of de restanten van zulk een beweging.

Een splitsel resulteert veelal in de stolling van een begrippenpaar en is daardoor een fundamentele beweging in het Westerse denken. Pogingen om de resulterende dichotomiedrang te verschrijven, bijvoorbeeld in de befaamde triade van Hegel worden binnen het Neo-Kathedraalse denken nogal vlug verworpen als schijnbewegingen. De Synthese schiet aan de oorspronkelijke These en aan het dwingende karakter van de antithese voorbij, enkel om zich zo snel mogelijk als These van de Denkbeeldige Vooruitgang te poneren.

Een tijdige berusting in de dichotomiedwang, een gekende Kantiaanse oefening- het niet willen ontkennen van de illusoire 'wezenlijkheden' daarvan - schept ruimte voor een apperceptie van het Vorksel dat aan elke splitsing voorafgaat ( de perceptie verniet de veelheid van het Vorksel tot een splitsing)

perditiekeuring

Een perditiekeuring resulteert in de acceptatie of de verwerping van een stuk afval door een perdotheek. Perditiekeuringen kunnen enkel gehouden worden door een Kathedraalauteur in functie of door een Kathedraal-Bewoner.

Perditiekeuringen dienen zo omstandig mogelijk publiekelijk gemotiveerd te worden. De kathedraalauteur neemt foto's van het perditieobject, beschrijft de inhoud en expliceert waarom het object al dan niet voldoet aan de Kathedraalse WASTE-NORM.

draagvlak

  • waarneembare eenheid in de tijdruimte (vlak) die andere bewegingen mogelijk maakt (draagt)
  • plaatsmaaksel met afzetpotentie
  • een draagvlak dankt haar individualiteit aan pressie, cohesie of een combinatie van beiden
  • Elk draagvlak is een geactualiseerde potentie, de resultante van een pressie of een vlecht- of naaibeweging. Het neo-kathedraalse draagvlak heeft evidente verwantschappen met het deleuziaanse plateau, de actualisatie van een plane of immanence. Het draagvlak is echter ook de grond waarop de onwereldse wetten van de lovecrafteske poromechanica gelden. De constitutie/individualisatie van een draagvlak is op negatieve wijze afhankelijk van de affordabiliteit/resistentie om doorboord te worden/penetraties te weerstaan.
    vb.
    Zo is het Ego in neo-kathedraalse zin pas bruikbaar als draagvlak in de beweging naar haar dissolutie: als om-geving van paranoide penetraties (de perceptie is noodzakelijkerwijs paranoide) van het Ego door het buiten of als schizoide shifts (verschuivingen) in de dérive, de ontsporingen van het ik als perceptiekader/raster.

het Ware

  • wat Er was voor het zijn alles vernietigde

Daar, Er


  • dubbele taalbeweging bestaande uit de gereserveerde woorden Daar en Er, gescheiden door een komma. De komma is de aanduiding van de duur/omvang van het plaatsmaaksel.
    • Daar: plaatsmaaksel door een opening (cfr. :"Open de haakjes")
    • Er: plaatsmaaksel door een sluiting (cfr.: "Sluit de haakjes")


als het Ware

  • Kathedraalse surcodering van de geijkte uitdrukking 'als het ware' waarmee in het Nederlands wordt aangeduid dat de daaropvolgende taaluiting metaforisch dient te worden opgevat.
    De surcodering, aangeduid met de hoofdletter, bestaat erin dat het bij het vergelijkend spreken afwezige, maar logisch veronderstelde 'tertio comparationis' op gedwongen wijze wordt veruitwendigd. De 'tertio comparationis' wordt binnen de Kathedraalse Leer uitdrukkelijk Daar gesteld als een aftreksel van het Ware.

uitzingen

  • nazinderen van de materiële resten of de omgevingsvariabelen van een opgelost schrijfsel

uitleg: een schrijfsel lost in staat 2 geleidelijk aan op door haar onuitputtelijk procreatief gedrag: het put zich a.h.w. in de eigen schrijfsels uit. Daar waar bepaalde lezers voldoende retro-actief waarnemingsvermogen hebben om zich de toestand van het nog niet opgeloste schrijfsel in te beelden, louter door waarneming van het afval, de resterende materie of het complex van vergroeide omgevingsvariabelen, spreken we van het 'uitzingen' van een schrijfsel.

Merk op dat het hier om een duidelijke fictionalisering gaat: het niet-actieve schrijfsel bekleedt het taalkundige profiel van een actief proces, een nukkige problematisering waarop binnen de Kathedraalse mystiek volmondig met de mu-koan gereageerd wordt: "niets is minder waar". Paprika-chips met cola leidt daarbij wel eens tot verzuring van de neusgaten.

De Uitzingbaarheidsvergissing ( en: fallacy of mistaken song - J. Joplin: what have you done to my song) is het het voor vele culturen fallikante waarderingsverschuiven van de waardering van het primaire schrijfsel naar een overmatige waardering van het secundaire uitzingen van - au fond- afwezige schrijfsels.

De Uitzingbaarheidsvergissing ligt vervolgens aan de basis van de artificiële Gebrekkigheid, waar omwille van de traagheid van het verschuiven het uitzingen zelf in een dubbele articulatie ook nog 's met een illusoir tekort bekleed wordt. Van daar af hebben de marxistisch te duiden vervreemdingsverschijnselen in en van de productie natuurlijk vrij spel en kan de Kapitale Molog inhaken op een door menig postulant gepostuleerde SchrijfselGebrek.

& Eilaas: Scotty mag dan zweten & hameren wat ie wil, de Enterprise bougeert geen nanometer meer.

draaizang

  • schrijfsel waarvan het eindpunt bij de eerste lezing samenvalt met het beginpunt waarna beide punten oplossen in een draaizang

aksel

  • initiatie van een schrijfsel in de afwezigheid van een Kathedraal

samenraapsel

  • min of meer bewuste lezing van een aksel

schrijfsel

  • samenraapsel van lopende code in verschillende formaten van dewelke er minstens 1 een schrijfsel ondersteunt. Schrijfsels kunnen zich in vier staten bevinden, die we gemakshalve met de vier etagecijfers aanduiden:

    • -1: niet-geïnitieerde, non-actief & non-procreatief

    • 0: geïnitieerd, non-actief & non-procreatief

    • 1: geïnitieerd, actief en non-procreatief

    • 2: geïnitieerd, actief & procreatief

clinamiek

  • grootheid van deregulatief, individualiserend vermogen t.o.v. een open besluitsel

b.v.:

"Deze voorstelling verzadigt de spirituele noden van de consumpsels buitenmatig maar haar clinamiek is quasi nihil. "